“Weet je waar het uiteindelijk allemaal om gaat?”, vraagt Linda, de moeder van de dertienjarige leerling Jurre, zichzelf hardop af. “Dat hij lekker in zijn vel zit.”
En juist om dit doel te bereiken, is bij de Emiliusschool het LACCS-programma geïntroduceerd. “Goed leven gesprekken” worden gevoerd om de wensen, dromen en hulpvragen van een leerling in beeld te krijgen.
Linda is enthousiast over haar eerste gesprek: “Er werd echt de tijd genomen voor elkaar. Fijn om als ouder even te spuien, laten we eerlijk zijn. Maar het is vooral heel mooi om te zien hoe er vanuit verschillende kanten naar Jurre wordt gekeken. Eerst met een cijfer, maar daarna komen de verhalen en voorbeelden. Dit samen brengt zoveel meer.”
Voorheen dacht Linda wel eens dat de begeleiders op school haar zoon beter kenden. Nu weet ze dat dit niet zo is, maar dat ze op een andere manier naar hem kijken. “Op school kijken ze ook op professioneel vlak naar Jurre. Van de andere kant horen ze veel van mij als ouder. Dit versterkt elkaar.” “En juist dat is zo belangrijk”, aldus begeleidster Hilde. “We willen Jurre uitdagen en dingen leren, maar uiteindelijk hebben we allemaal hetzelfde voor ogen; namelijk dat het goed met hem gaat.”
Om dit te monitoren moet het op vijf gebieden voor elkaar zijn: de LACCS-gebieden. Eén hiervan is ‘contact’. “Het is heel fijn om te horen dat Jurre zo geliefd is. Maar tegelijkertijd weet ik dat school en thuis veilig voor hem zijn en dat het bij onbekenden lastiger is”, vertelt Linda. “Voorheen wilden wij Jurre overal mee naar toe nemen omdat we dachten dat dit van ons werd verwacht. Maar dat doen we niet meer. Ik vraag mijzelf nu veel beter af of het bijdraagt aan een beter leven voor Jurre. En dus uiteindelijk ook voor ons.”
